برای دیدن خانه تاریخی خانلار وکیلی که در اسفند سال نود و هفت در فهرست آثار ملی قرار گرفته بود از شهرستان گرمی به سمت بخش موران روستای وان راه افتادم. عبور از جاده روستای وان راحت نبود ولی عزممان را برای دیدن این خانه قدیمی جزم کرده بودیم. در روستا هیچ تابلویی برای معرفی این اثر نبود از اهالی روستا پرسیدیم و به خانه رسیدیم. آقای اصلانی که با خانواده اش هم ساکن آن خانه بود و هم مراقب، به گرمی از ما استقبال کرد. این خانه که قدمتش به دوره قاجار می‌رسد به سبک معماری روسی ساخته شده.

پنجره‌های دو جداره‌اش، طراحی‌های روی در و دیوار و پنجره؛ رنگ به کار رفته برای رنگ‌آمیزی که پس از سالها بدون تغییر مانده، آینه و کمد بوفه توجهم را جلب می‌کند. با خودم می‌گویم به راستی می‌تواند به عنوان یک اثر تاریخی، گردشگران را به سوی خود جذب کند. ولی با دیدن ترکهایی که روی دیوار است و سقفی که قسمتی از آن را باد برده نظرم عوض می‌شود. یاد حرفهای مسئولین امر می‌افتم که موقع ثبت این اثر کفته بودند: اثر مذکور تحت حفاظت و نظارت وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است!

با گذشت دو سال از این حکم، اثری از حفاظت و نظارت نمی‌بینم. با خود می‌گویم اگر دستی روی خانه کشیده شود اگر چیدمان خانه به سبک دوره قاجار باشد اگر اهالی روستا آستین بالا بزنند و از مهمانها به سبک سنتی با کته و نان و پنیر و کره و ماست و شیر و غذای محلی پذیرایی کنند اگر امکان سکونت شبانه برای مهمانها فراهم شود اگر جاده‌لش هموار شود و اگرهای دیکر زندگی اهالی این روستا چه رونقی پیدا می کند.

انتهای پیام/