برخی ازدغدغه های معلمان مربوط به آموزش درفضای مجازی توسط سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس به مسئولین وزارت آموزش وپرورش منعکس شد.
گوشی وسیله ای شخصی است، هیچ معلمی را نمی توان مجبور کرد بر خلاف میل باطنی ، پیام رسان و یا هر اپلیکیشن دیگری را بر روی آن نصب کند.اگر وزارت چنین توقعی دارد باید به تعداد معلمان گوشی و تبلت تهیه و مانند یک ابزار تدریس در اختیار معلمان قرار دهد تا صرفا برای امر آموزش مورد استفاده قرار گیرد.
تمام پیامرسان های معرفی شده، درخواست دسترسی کامل به تمامی مجوزهای ممکن از قبیل دسترسی به حافظه ها و گالری تصاویر و فیلم ها و پیامک ها و دفترچه تلفن گوشی را ،هنگام نصب دارند. آیا تضمینی برای امنیت اطلاعات کاربران هست؟ چرا یک معلم فقط به جرم معلم بودن با بخشنامه وزارتی تهدید شود که اطلاعات و تصاویر شخصی خود را در اختیار پیام رسان خاصی قرار دهد. پس لطفا برای معلمان گوشی یا تبلت مخصوص آموزش تهیه بفرمایید.
تدریس آنلاین نیاز به پهنای باند اینترنت بالا دارد و هزینه بر است.آیا همه معلمان و دانش آموزان به چنین امکانی بصورت رایگان و در هر لحظه و هر مکان دسترسی دارند؟
نمونه‌ی این فضای آمرانه را در اجبار استفاده از اپ‌های داخلی، مانند شبکه شاد به‌عنوان تنها فضای مورد تأیید وزارت‌خانه می توان دید.
سیستم آموزشی با اجبار در کوچاندن معلم‌ها، والدین و دانش‌آموزان از اپ‌هایی مانند “تلگرام” و “واتس‌اپ” به اپ‌های داخلی مانند شبکه شاد، سروش، روبیکا، بله، آی‌گپ و… بعید است بتواند با رویکردهای نو در امر آموزش همراه شود.
