اهواز، مشهد، تهران و قم مسیر جمعیت میلیونی سوگوارانی بود که غمِ سردار را گریستند و حالا حاج قاسم به خانه برگشته است؛ هفدهم دی‌ماه روضه مسافر کربلا در «بیت الزهرا» به راه بود. بامداد ۱۷ دی ۱۳۹۸ فرزندِ کرمان به خانه رسید، مسیر سفرش از کربلا تا کرمان پر از گریه‌کن‌هایی بود که داغدار […]

اهواز، مشهد، تهران و قم مسیر جمعیت میلیونی سوگوارانی بود که غمِ سردار را گریستند و حالا حاج قاسم به خانه برگشته است؛ هفدهم دی‌ماه روضه مسافر کربلا در «بیت الزهرا» به راه بود.

بامداد ۱۷ دی ۱۳۹۸ فرزندِ کرمان به خانه رسید، مسیر سفرش از کربلا تا کرمان پر از گریه‌کن‌هایی بود که داغدار مصیبتی عظیم بودند؛ روضه «قاسم» در دیار کریمان از چند روز قبل برپاشده بود. مردم کرمان از ۱۳ تا ۱۸ دی‌ماه آن سال را نمی‌دانند چطور سَر کردند، «غم» و «انتظار» و «بهت» و «انتقام» همه کلیدواژه‌های حرف‌هایشان بود.

حوالی ساعت هشت صبح سه‌شنبه پیکر مطهر وارد میدان آزادی شد و قرار بود پیکر سردار در مسیر گلزار شهدا تشییع و درنهایت در این محل آرام بگیرد؛ اما مگر این جمعیت اجازه خاک‌سپاری می‌داد؟

«حماسه» گفتن و شنیدن تا دیدن فاصله زیادی دارد و فاصله آن را می‌توان در حضور میلیونی یک ایران در «بزرگ‌ترین بدرقه جهان» در کرمان دید.

مراسمی که از صبح شروع‌شده به عصر رسیده بود، ساعت ۱۹ را نشان می‌داد و همچنان شرایط برای خاک‌سپاری سردار آماده نبود، انگار که این جمعیت میلیونی سوگوار نمی‌خواست پیکر را به دست خاک بسپارد.

مراسم خاک‌سپاری آن روز به تعویق افتاد تا در بامداد هجدهم دی‌ماه ۱۳۹۸ سیدالشهدای مقاومت در گلزار شهدای کرمان آرام بگیرد، تصاویری از «حماسه کریمان» را در این گزارش می‌بینید.

انتهای پیام/

منبع