به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آذرمغان به نقل از دیدشهر، گردشگری روستایی می‌تواند انواع مختلفی از گردشگری مانند گردشگری تاریخی و فرهنگی، طبیعت گردی و بوم گردی و گردشگری کشاورزی را دربرگیرد.

بوم گردی دومین و مهمترین نوع گردشگری روستایی است. در بوم گردی هدف بودن در طبیعت و لذت بردن از مناظری است که در یک زیست بوم خاص وجود دارد.

بوم گردی به عنوان یک فعالیت اجتماعی درنیمه قرن۱۸ در انگلستان و اروپا ظاهر گردید. قبل از آن نیز نواحی روستایی مورد استفاده فعالیتهای تفریحی قرار گرفت، اما محدود به اشراف، درباریان و اقشار خاص بود.  در ایران نیز سابقه اقامتگاه بوم گردی به سال ۱۳۸۴ بر میگردد که این روند به شدت در حال گسترش است.

امروزه بوم گردی به عنوان یکی از شاخه های صنعت گردشگری تقریباً ۲۷ درصد سفرهای بین المللی را در بر می گیرد و چنانچه به صورت مناسب مدیریت شود، می تواند به اشتغال محلی، فرصت های توسعه ی بومی و حفظ محیط طبیعی منجر گردد.

اقامتگاه های بوم گردی هم می توانند با هم متفاوت باشند یا امکانات متفاوتی داشته باشند. گاهی این اقامتگاه ها، خانه های قدیمی هستند که مرمت می شوند و گاهی هم خانه هایی هستند که اخیرا به همین منظور احداث شده اند. اقامتگاه های بوم گردی هم مانند سایر هتل ها و واحدهای اقامتی، تحت نظارت وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هستند.

اهداف بوم گردی

بوم گردی یا اکوتوریسم یکی از مهمترین موضوعاتی می باشد که در صنعت گردشگری به آن بها داده می شود و منظور از آن نیز احترام گذاشتن به محیط زیست بوم میی باشد. توجه داشته باشید که کلمه بوم گردی شاید در وهله ی اول بسیار پیچیده به نظر برسد اما معنی آن بسیار روشن و واضح بوده و هر گردشگر و توریستی بایستی آگاهی خود را در زمینه بوم گردی و اهداف بوم گردی افزایش دهد. امروزه با رویکرد جهانی شدن و پیشرفته تکنولوژی در سراسر جهان، شاهد سفر گردشگران به دورترین مناطق دنیا هستیم، مناطقی که شاید اسم را تا کنون نشنیده اید و حتی نمی دانید در کجای کره زمین واقع شده اند. بی شک بوم گردی دارای اهداف بسیار زیادی است که پژوهشگران و افراد بسیار زیادی در مورد اهداف بوم گردی تحقیقات گسترده ای را انجام داده اند و توانسته اند مجموعه ای از اهداف بوم گردی را ارائه دهند. از مهمترین و بارزترین اهداف بوم گردی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

-توسعه پایدار

-حفظ منابع طبیعی

-حفظ فرهنگ بومی

-دوستی فرهنگ ها

آثار مثبت و منفی بوم گردی بر روستاها

دلیل اهمیت راه اندازی اقامتگاههای بوم گردی، می تواند درگیر کردن جامعه محلی در فعالیتهای گردشگری، توسعه گردشگری با رویکرد توسعه پایدار، قابل استفاده بودن در تمام فصول راه اندازی و افزایش طول مدت اقامت گردشگران و غیره باشد که اهمیت راه اندازی و توسعه خانه ها را دوچندان می کند. بوم گردی با بهره گیری خردمندانه از منابع طبیعی و محیط زیست نقش مهمی در توانمندسازی جوامع محلی دارد.

بوم گردی دارای تاثیرات گسترده ای در ابعاد اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است. این آثار ممکن است مثبت باشد و یا حتی ممکن است آثار منفی به جا بگذارد.

یافته های پژوهش نشان می دهد بوم گردی در ایجاد و افزایش اشتغال, ارتقاء سطح درآمد مردم و افزایش میزان سرمایه گذاری روستاها تأثیر مثبت و معنادار دارد.

از آثار مثبت اجتماعی و فرهنگی گردشگری روستایی می توان به خودکفایی و تقویت اقتصاد محلی، احترام و معرفی آداب و رسوم، سنت و فرهنگ روستا و تقویت و تدوام آن ها، افزایش درک و مدارا در میان فرهنگ ها، عرضه صنایع دستی و هنرهای محلی و تقویت و زنده نگه داشتن آن ها اشاره کرد.

در واقع اقامتگاه های بوم گردی فقط جنبه اقامتی ندارند؛ در آنها فعالیت های مختلفی همچون ارائه غذا و موسیقی سنتی،فروش صنایع دستی محلی، اجرای نمایش و نوشیدنی بومی، ساخت، آموزش و اقامتگاه به مکان فیزیکی فعالیتهای بومگردی انجام میشود.

اما از پیامدهای منفی گردشگری روستایی هم باید به مواردی شامل محرومیت از برخی مزایای رفاهی برای جامعه میزبان، افزایش مصرف منابع کمیاب از جمله آب آشامیدنی، افزایش وابستگی نواحی میزبان به گردشگری، خسارت هایی که ممکن است گردشگران به مناطق روستایی وارد کنند.

بوم گردی و گردشگری پایدار

بوم گردی دارای اشکال متعددی است به همین دلیل ارائه تعریف جامع و دقیق از آن دشوار است. در حقیقت توریسم روستایی یکی از مفاهیم و اشکال توسعه پایدار است که در آن از منابع موجود در مناطق روستایی استفاده می شود.

اقامتگاههای بوم گردی از طریق سازگاری با محیط طبیعی و جوامع محلی و اقتصاد میتوانند پایدار بمانند و با جایگزین کردن هتلهای معمولی به تعداد بیشتری از اقامتگاههای بومگردی تأثیر کلی صنعت گردشگری را کاهش دهند و از این طریق به توسعه پایدار گردشگری نایل شوند.

به طور کلی ایجاد توازن بین تقاضا و قابلیت های منطقه، هدف برنامه ریزی های گردشگری است تا پیامدهای منفی گردشگری روستایی به حداقل برسد. گردشگری می تواند گام موثری در جهت اصلاح و تجدید حیات روستاها باشد. با توسعه گردشگری روستایی و بوم گردی، خانه های قدیمی روستاها بازسازی می شوند و این علاوه بر زیباسازی روستاها، موجب ایجاد اشتغال نیز می گردد. با جذب گردشگر درآمد فروشگاه های محلی، از فروشندگان صنایع دستی تا فروشندگان مایحتاج روزانه افزایش پیدا می کند و موجب می شود تا ساکنان روستا، بیشتر تشویق به زندگی در آن جا شوند.

با این حال افزایش خانه های بوم گردی می تواند موجب تخریب پوشش گیاهی و آسیب زدن به محیط زیست و منابع طبیعی روستا شود. همچنین حضور گردشگران و ثروتمندان غیربومی در روستاها، می تواند موجب تضعیف فرهنگ بومی شود.

نکته پایانی

گردشگری فرصت های بسیاری را برای کسب و کارهای کوچک خانوادگی ایجاد میکند که بیشتر آنها، روابط مستقیم و متقابل میزبان و مهمان را در خانه و املاک خانواده گردشگرپذیر در بردارند. این حضور و مشارکت از سوی خانواده، برای تجربه و رضایت گردشگر و همچنین برای توسعه پایدار مقصد و جامعه محلی، امری بسیار حیاتی است. یکی از کسب و کارهای کوچک گردشگری که در چند سال گذشته در ایران به شدت در حال توسعه است، ایجاد و توسعه اقامتگاه های بوم گردی در سه گونه اکولوژ، اکو کمپ و اکو هتل است.
هدف اصلی ایجاد و توسعه این نوع از اقامتگاه که دارای هویت و ساختاری بومی هستند، رسیدن به توسعه پایدار است.

به طور کلی تحقیقات نشان می دهد که وجود اقامتگاه های بوم گردی و حضور گردشگران در روستاها باعث ارتقای زندگی جامعه محلی شده است. اقامتگاه های بوم گردی اشتغال زایی می کنند و توسعه پایدار را برای روستاها از نظر اقتصادی، اجتماعی و محیطی ارتقا می بخشند.

همچنین ایجاد شغل های مرتبط با اقامتگاه های بوم گردی و توریسم توانسته است زمینه جلوگیری از مهاجرت مردم روستا به شهرهای بزرگ را فراهم سازد.همچنین این اقامتگاه ها از طریق سازگاری با محیط طبیعی و جوامع محلی و اقتصاد توانسته اند پایدار بمانند و با جایگزین کردن هتل های معمولی به تعداد بیشتری از اقامتگاه های بو مگردی تأثیر کلی صنعت گردشگری را طریق به توسعه پایدار گردشگری نایل شوند.

انتهای پیام/