این همه چاپلوسی،و دروغ در شان انسان ازاده،و سالم نیست،گویا نویسنده،برای جامعه،وساکنان،مریخی،قلم فرسائی کرده است.که از رحمات،وجانفشانی،کاندیدای،مورد نظرش،اطلاعی ندارند،وبا این،جملات نغز فقط می خواهد خوشبختی خود را تحت لوای حکم رانی،کاندیدای عزیزش،به رخ آنها بکشد.افسوس،و صد افسوس که در یک جامعه،آدم باید شاهد چاپلوسی،همشهری،ویا همسایه اش باشد.که از سر ناچاری،مجبور هست،شخصیت خودرا،با بخاطر میونیت اش لجن مال،کند.وگرنه وفا به عهد یا سپاسگزاری از مرحمت ولی نعمت،در فرهنگ شرق،پذیرفته،شده است.
ولی با توجه به لحن،وچگونگی ویرایش، متن قدردانی،از نگاه روانشناسانه،این را می رساند،که نویسنده علی رغم،میلش مجبور به نوشتن،و تحمل هزینه،ان،شده است.که در بعضی از محاکم نیز رسم بران،هست،که متهم به عهد شکنی،یا تهمت پراکنی را دادرس،مجبور به نوشتن،عذر خواهی کتبی،و درج در رسانه کثیر الانتشار می کند.تا درس عبرتی به دیگران،باشد.ولی متن قدردانی چنان هست که همزمان با سپاسگزاری،با نیش وکنایه،شکست های پی درپی،کاندیدای مورد نظر را جلوی چشم خواننده،کاندیدای مورد نظر می اورد،منظورش را همزمان می رساند.ودر آخر می نویسد که با پشتکاری،که کاندیدای،موردنظر ش دارد،حالاحالاها،اگر آرزوی بهارستان را دارد،نباید ناامید شود.و حتما در آینده یک روزی به آرزویش خواهد رسید.یعنی سال به سال،به آرای کاندیدای،ثابت قدم،و همیشه در انتخابات،کاندید،افزوده می شود.ایکاش هیچ بنده ای مجبور به چاپلوسی نشود،واز کار خود پیش دوست واشنا خجل نگردد.واگر از ته دل می خواهد از دوستی یا ولی نعمتی به خاطرنیکی هایش قدردانی کند،ریاکارانه و دولبه نباش.
الهی امین

پاسخ