بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای حمیدرضا بهشتی عزیز
مکتوبه منتشره حضرتعالی با عدم علم به اینکه آیا این نظر شخص حضرتعالی است و یا نیابتی و نظر دیکته ای از سوی دیگر عزیزان است را به دقت خواندم.
احساس مسئولیت شما را ارج نهاده و مواردی چند به سمع و نظر جنابعالی و دیگر عزیزان بزرگوار می رسانم؛
مدت زمان چهار سال نمایندگی مجلس، وزارت، صدارت، مدیریت و یا هر فرصت خدمت دیگری که در جمهوری اسلامی ایران بنیان نهاده شده، بی گمان بر اساس یک نظریه پیش پا افتاده و یا یک نامه سرگشاده قطعیت نیافته و به یک قانون رسمی کشور تبدیل نشده، بلکه حاصل بررسی های کارشناسی گروه های تخصصی و زبده و پیش بینی همه جوانب آن محقق و بعنوان قانون رسمی کشور واجب الاجرا شده است.
مطمئناً هر نامزد و یا کاندیدای انتخاباتی مجلس و حتی ریاست جمهوری، قبل از اینکه عزم خود را برای حضور در عرصه رقابت های انتخاباتی جزم کند، برنامه‌ریزی‌ها و طراحی‌های لازم برای یک پروسه چهار ساله را انجام داده و اینگونه نیست که طرح و برنامه در این مدت اصطلاحاً یهویی به ذهن خطور کند و بر روی کاغذ و قلم بیاید و قطعاً جناب آقای میرزاده هم پیشتر طرح و برنامه چهارده گانه خود را برای رایزنی به مردم عرضه کرده بود.
این که در مقابل اراده مردم با هر اقدامی و حتی با سکوت و بی تفاوتی شرایطی را برای مردم تحمیل کنیم که مخالف خواسته یک ملتی باشد خودخواهی محض و جفا در حق مردم است و با هیچ مکتبی به خصوص آموزه های مولای متقیان امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام موافق نخواهد بود.
مردم فهیم گرمی نکته سنج و ریز بین هستند و همواره اوضاع را به دقت زیر نظر دارند. گاهی از هر قضاوتی خود را مبرا می کنند اما به وقتش چنان داوری می کند که مو لای درز آن نمی رود.
جناب حمیدرضا بهشتی عزیز و عاشق؛ با به به و چه چه گفتن دنیا گل و بلبل نمی شود، چهار سال عمر یک انسان است و چه بسا انسان های پاک سرشتی بودند که همچون من و شما و دیگر عزیزان، سرشار از امید در کارناوال های انتخاباتی دوره های گذشته حضور داشتند و حتی در تعیین سرنوشت این مردم دخیل بودند اما با همه آمال و آرزوهای خود عمرشان کفاف نداد و صورت بر خاک سرد گذاشتند و باید در روز قیامت پاسخگو باشیم.
این طرز فکر که انتخاب مردم، ناامیدی به بار می آورد و دستمایه قرار دادن حدیثی از امیرالمومنین علیه السلام که واگذاشتن امور به رای و نظر مردم مومن و هوشیار هوا و هوس است و درد و بیماری مردم فزون کند و نیکان خواری و بدان عزت یابند، ظلم نابخشودنی در حق حضرت امیر علیه السلام است.
اما با این بخش مطلب شما موافق هستم که میدان خدمت را برای همدیگر هموار کنیم اما با نظر مردم که برترین تصمیم گیرنده هستند.
البته حقیر در این مدت چهار سال از هیچ اقدام و کوششی برای کمک به برادر عزیزم جناب آقای میرزاده نماینده محترم در راستای توسعه دیارمان و رفع موانع و مشکلات آن دریغ نکرده ام و نیازمند ارشادات، راهنمایی ها و نصایح بزرگوارانه پدر معنوی شهرمان جناب حجت الاسلام و المسلمین دکتر صفری هستم که امیدوارم در آینده نه چندان دور در محضر ایشان تلمذ نمایم.
در پایان حدیثی دلنشین از سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام را به شما و همه عزیزان تقدیم می کنم که فرمودند:
«اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَیْکُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَیْکُمْ فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَتَحَوَّلَ إِلَى غَیْرِکُم»؛
بدانید نیازمندی‌هاى مردم که (به شما مراجعه مى‌کنند) از نعمت‌هاى الهى است؛ پس از نعمات خسته نشوید که این وظیفه خدمت‌رسانى به دیگران محول خواهد شد».
مخلص همه جوانان باصفای گرمی
ولی اسماعیلی
